به آمار رسمی و اظهارات مقامات ایرانی درباره کرونا نمی توان اعتماد کرد.

کورونا بخشی از صحنه است … دروغ گفتن بنیان نهادهای نظام ایران است

فقدان شفافیت و اخبار ساختگی به فرهنگی مبدل شده است که باعث می شود قرارداد اخلاقی بین جامعه و

دولت از بین برود و مشروعیت نهادینه شود.

استاد جامعه شناسی دانشگاه پاریس 13 ، سعید بیوندی ، پنج فرضیه را توضیح داد که

دروغ ها و تضادهای رژیم ایران درباره شیوع ویروس کرونا را توضیح می داد.

وی در رادیو فردا نوشت که رویکرد رژیم برای مدیریت بحران کورونا با آنارشیسم ، رازداری و دروغ مشخص می شود.

تقریباً سه ماه پس از انتشار کورونا ، همه از منبع این ویروس غافل هستند و آیا درست است که

دانشجویان مسلمان چینی آن را به ترم های مذهبی و هر نقشی که مسئولان ، روحانیون ، و نیروهای امنیتی و نظامی در پخش ویروس در مراحل اولیه خود داشتند ، منتقل کردند.

دولت تعداد روزانه تعداد زخمی ها و کشته شدگان را منتشر می کند ،

اما تعداد کمی از افراد در داخل یا خارج از کشور این تعداد را باور دارند.

حتی سازمان بهداشت جهانی سلامت او را زیر سوال برده است.

بعضی اوقات تضادها و چهره های ساختگی چنان تاریک به نظر می رسد که به نظر می رسد

دولت نسبت به اینکه اعتبار آن چه معتبر است بی تفاوت باشد.

فقط مردم ایران نیستند که نمی توانند چهره های دولت را باور کنند.

موسسات رسمی مانند مرکز تحقیقات مجلس ، دانشکده های پزشکی و بیمارستان های استان ها غالباً شماره های خود را منتشر می کنند و اعلام می کنند که شماره های رسمی دقیق نیست.

دولت حتی بر گورستان ها ، بیمارستان ها و مقامات بهداشت و درمان منطقه ای که

سعی در ارائه آمار دقیقی از تعداد کشته ها دارند ، کنترل دارد.

دولت به جای تلاش برای توضیح آنچه مبهم است ، کسانی که نتیجه رسمی را زیر سوال می برند ، دستگیر و سکوت می کنند.