نامه یک زندانی اعتراضات آبان ۹۸: آب مناسب نداریم ولی مواد مخدر مثل آب خوردن پیدا می‌شود

حسین هاشمی، از بازداشت‌شدگان آبان ۹۸، در نامه‌ای ضمن تشریح وضعیت بد بهداشتی و اقامتی زندان تهران بزرگ (فشافویه) نوشته است در این زندان آب آشامیدنی مناسب پیدا نمی‌شود ولی در بند زندانیان سیاسی که کنار سارقان نگهداری می‌شوند، انواع مواد مخدر مثل «آب خوردن پیدا می‌شود».

او در این نامه مفصل که روز جمعه، ۳۱ اردیبهشت در خبرگزاری هرانا منتشر شده است، با انتقاد از وضعیت بهداشتی زندان تهران بزرگ گفته است: «جوانانی که به بنزین لیتری ۳ هزار تومان معترض بودند، حالا باید آب خوردن خود را با لیتری ۵ هزار تومان تامین کنند».

آقای هاشمی با اشاره به مشکلات روانی و ذهنی برخی افراد بازداشت شده، گفته است «زندگی‌هایی که پس از آبان ۹۸ به طور کلی از هم پاشید، کم نیستند» و بسیاری از افراد به قرص‌های آرامبخش و در نهایت مواد مخدر آلوده شده‌اند.

در بخش دیگری از این نامه به وضعیت برخی از زندانیان اشاره شده و آمده است که سیامک مقیمی، زندانی اعتراض‌های آبان که به تازگی آزاد شد، در زندان حداقل «۲۰ بار» اقدام به خودکشی کرده بود.

حسین هاشمی همچنین نوشته است وحید بابایی، زندانی دیگری که دو فرزند کوچک دارد و به ۶ سال زندان محکوم شده، «به دستور پلیس امنیت مجبور به نقل مکان شده و خانه‌اش را به جای دیگری برده‌اند. برادر و برادرزاده وحید در طول این ۱۸ ماه طاقت فرسا فوت شده‌اند اما حتی نگذاشته‌اند او برادرش را بدرود گوید».

از دیگر زندانیانی که در این نامه به وضعیت آنها اشاره شده است، امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی است که بر اساس رای بدوی دادگاه به اعدام محکوم شدند و پس از اعتراض‌های گسترده، حکم اعدام آنها لغو شد.

دادگاه جدید این سه معترض است قرار است روز ۸ تیرماه امسال برگزار شود. به نوشته حسین هاشمی، امیرحسین مرادی در زندان «هر روز مرگ را زندگی می‌کند، پدرش خودکشی کرده» و به او «مرخصی ندادند که پدرش را بدرود گوید».

امیرحسین مرادی همچنین در زندان «دچار بیماری پوست پروانه‌ای شده» و بر اساس این نامه، «هیچکس به او رسیدگی نمی‌کند. آمپول‌هایش را ماه به ماه هم که با هزینه شخصی‌اش تامین می‌شود سروقت به او نمی‌زنند و بیماری‌اش مدام در حال عود کردن است».

از دیگر مواردی که آقای هاشمی در نامه خود از آن انتقاد کرده، روند برگزاری دادگاه بازداشت‌شدگان آبان است که به گفته او «بدون حضور وکیل یا وکیل‌هایی که خفه شده بودند و بدون حضور هیئت منصفه و زیر ۵ دقیقه با حکم‌های کیلویی ۵ تا ۱۰ سال» برگزار شده است.

این زندانی سیاسی هم‌چنین از عدم رسیدگی به سلامت زندانیان سیاسی با وجود تامین هزینه‌های درمان و داروی آن‌ها از سوی خانواده و عدم رعایت طرح طبقه‌بندی زندانیان انتقاد کرده و گفته است: «ما را در بدترین شرایط زیستی» که «جای مناسبی برای نگهداری حیوانات نیست»، نگهداری می‌کنند.

آقای هاشمی در ادامه درباره بازداشت‌شدگان آبان ۹۸ گفته است: «ما نه جاسوس دولت متخاصمیم و نه وطن فروش، تنها کارگرانی بودیم که دیگر به تنگ آمده بودیم از این همه ظلم و اینهمه بی عدالتی. خسته شدیم از بس درجا زدیم و هیچمان به همان هیچ تبدیل شد.»

حسین هاشمی، در اعتراضات آبان ۹۸ بازداشت و بابت اتهامات «اهانت به مقدسات و اخلال در نظم و آسایش عمومی» به ۶ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و از بابت مجازات تکمیلی به رونویسی از کتاب‌های «سه دقیقه در قیامت، گناه شناسی» و «۵۳ سال عصر پهلوی به روایت دربار»، هم‌چنین شست‌وشوی میت به مدت یک ماه روزی چهار ساعت در بهشت زهرا محکوم شد.

این حکم عینا در دادگاه تجدید نظر تائید شد و آقای هاشمی شهریور ۹۹ جهت اجرای حکم حبس احضار و راهی زندان شد.

او در نامه خود نوشته است که دو ماه قبل از اعترا‌ض‌های آبان ۹۸، اقدام به جراحی کمرش کرده بود و «در زمان دستگیری چنان مرا زدند که جراحی کمرم حالا اوت کرده هیچ، حالا دو مهره دیگر کمرم نیز نیاز به جراحی دارد» ولی امکان دریافت مرخصی ندارد.

آرش صادقی، زندانی سیاسی هم که اخیرا آزاد شده است، در دوران حبس خود بارها با انتشار نامه از وضعیت زندانیان سیاسی انتقاد کرده بود.