سازمان گزارشگران بدون مرز خواستار رسیدگی «فوری» نهادها و مقامات حقوق بشری بینالمللی به وضعیت «فاجعهبار» زندان زنان قرچک شد.
در پی گزارشهای متعدد فعالان مدنی و سیاسی زندانی از وضعیت زندان قرچک (ندامتگاه شهر ری)، رضا معینی مسئول دفتر افغانستان و ایران سازمان گزارشگران از میشل باشله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، و جاوید رحمان، گزارشگر ویژه این سازمان، خواست که برای رسیدگی به زندان قرچک که از نظر «بهداشتی» و «تسهیل ارتباط زندانیان با خانوادههایشان» در وضعیتی «فاجعهبار» است «فوری» اقدام کنند و از مقامات ایران خواهان همکاری «بدون قید و شرط» با سازمان ملل و رعایت تعهدات جهانی شوند.
آقای معیتی در ادامه «سکوت و بیکنشی» این دو مقام حقوق بشری چهل روز پس از مرگ بکتاش آبتین به علت عدم درمان موثر را «پرسشبرانگیز» و «نگرانکننده» خوانده و درباره وضعیت شماری از زندانیان در ایران از جمله روزنامهنگاران زندانی که در خطر مرگ قرار دارند، هشدار داد.
شماری از روزنامهنگاران و فعالان سیاسی و مدنی زندانی بارها درباره وضعیت نامناسب زندان قرچک و عدم دسترسی زندانیان به امکانات اولیه و سلب حقوق ابتداییشان در این زندان گزارش و هشدار دادهاند.
از جمله نرگس محمدی چندی پیش در پیامی که از این زندان منتشر کرد، گفت: «در زندان قرچک نیاز روزانه هر انسان یعنی حق تنفس سالم و آشامیدن آب معمولی را هم از ما سلب کردهاند.»
خانم محمدی همچنین در یادداشتی که توسط همسرش تقی رحمانی منتشر کرد گفته بود که در اولین روز انتقال از زندان اوین به زندان قرچک، به قرنطینه این زندان منتقل شده و آب مصرفی آن برای زندانیان غیرقابل آشامیدن بوده و او نتوانسته بود از آن بنوشد.
این فعال مدنی زندانی در ادامه گفته بود که «به اجبار به لیوان چای که روی آن از آلودگی آب مانند سرشیر بسته شده بود، چای نوشیدم که دچار تهوع و استفراغ شدم. در زندان از همین آب برای پخت و پز غذا، چای، و نوشیدن استفاده میکنند!»
علاوه بر وضع آب آشامیدنی، بسیاری از زندانیان وضعیت بهداشت و تهویه هوا در زندان قرچک را بسیار نامناسب اعلام کردهاند.